Σαργός

Ο σαργός έχει εύγευστο και νόστιμο κρέας και θεωρείται ψάρι πρώτης ποιότητας

Ο σαργός (επιστ. ονομ. Diplodus sargus) είναι μικρό ψάρι με μήκος που φτάνει τα 45 εκατοστά, και βάρος που ξεπερνάει καμιά φορά τα δύο κιλά.Η επιστημονική του ονομασία είναι Diplodus sargus, και ανήκει στην τάξη των περκόμορφων...

... (Perciformes), στην οικογένεια των σπαρίδων (Sparidae).

Ο σαργός ζει επίσης σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, τη Μαύρη Θάλασσα και στον Ατλαντικό ωκεανό, από τις ακτές της Γαλλίας μέχρι τη Νότιο Αφρική.

Το ψάρι έχει στα πλευρά του 9 γκρίζες κάθετες γραμμές που δεν τις ξεχωρίζουμε πάντοτε εύκολα, αλλά το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του είναι μια μαύρη κηλίδα στη βάση της ουράς και μια έντονη μαύρη απόχρωση στο τέλος της ουράς.
Συγγενεύει με τους σπάρους, τα μελανούρια, τα σκαθάρια κ.ά.

Χρώμα: ασημί και χρυσαφί στη ράχη, ζωηρό ασημί στα πλευρά με καστανόμαυρη ταινία κλειστή σχεδόν σα δαχτυλίδι, φτάνει στο πλάτος την άκρια του ραχιαίου πτερυγίου και του εδρικού.

Το σώμα του είναι συμπιεσμένο στα πλάγια, τα λέπια μεγάλα, κτενοειδή. Τα κοιλιακά πτερύγια αντικρυστά με τα θωρακικά, είναι μαύρα με άσπρο εξωτερικό περιθώριο. Το ραχιαίο μονοκόμματο με αγκαθωτές μπροστινές ακτίνες και τις πίσω μαλακές. Η ουρά διχαλωτή. Το στόμα μικρό και χοντρό, με 8 μπροστινά κοφτερά δόντια, κοπτήρες και πολλές σειρές στρογγυλεμένα δόντια στα πλάγια σε κάθε του σαγόνι.

Την εποχή που ζευγαρώνουν οι αρσενικοί σαργοί αλλάζουν όψη, το κεφάλι τους γίνεται κάποτε γαλάζιο με μια καστανόχρυση απλή ταινία στο μέτωπο. Δίνουνε τότε μάχες μεταξύ τους, φέρνουνε γύρους με κάποια επισημότητα, κυκλώνουν τον ανταγωνιστή και τον στενεύουν λίγο-λίγο, τέλος αρπάχνονται απ’ το ρύγχος.

Είναι ψάρι ερμαφρόδιτο, πρώτα αρσενικό ύστερα θηλυκό. Πάντα φυτοφάγο.
Ζει και βολάζει σε τρύπες και σκισμάδες μες στα βράχια, σε καθαρά νερά ως 25 μ. βάθος. Ψαρεύεται πρωί με καθετή, μικρή ζόκα και με κιούρτους από την ακρογιαλιά καθώς και με παραγάδια και δίχτυα.Το κρέας του εξαιρετικό

Ο κοινός σαργός παραμένει ακόμα και στις μέρες μας ένα από τα είδη σε επάρκεια, ίσως εξαιτίας της μεγάλης προσαρμοστικότητας που δείχνει να διαθέτει σε κάθε είδους βυθό, του αρκετά υψηλού δείκτη νοημοσύνης, αλλά και του μεταναστευτικού χαρακτήρα που εμφανίζει κάποιες περιόδους του χρόνου.

Η αριθμητική του υπεροχή απέναντι στα άλλα άσπρα, η μεγάλη θηρευτική του αξία, η νοστιμιά του, αλλά και η καταξίωση μέσα στον κύκλο των ψαροκυνηγών, εκείνων που επιτυγχάνουν τακτικά καλές ψαριές με σαργούς, τον έχει καταστήσει ένα αξιοζήλευτο θήραμα και το κυνήγι του έχει αποκτήσει το δικό του πολυάριθμο fun, που ολοένα και μεγαλώνει.

Το σαργό μπορούμε να τον συναντήσουμε παντού και σε όλα τα βάθη που μπορεί να καταδυθεί ένας ελεύθερος δύτης και ίσως είναι ένα από τα πρώτα θηράματα που γνωρίζει ο άπειρος ψαροτουφεκάς.

Το ότι δεν έχει σταθερή συμπεριφορά απέναντι στους διώκτες του, τον έχει βοηθήσει να επιβιώνει σε μία εποχή πολύ δύσκολη για την παράκτια πανίδα και όχι μόνο.

Είναι φορές που οι αριθμοί που συναντώνται είναι εξαιρετικά εντυπωσιακοί, άσχετα αν εμείς καταφέρνουμε να αποσπάσουμε ελάχιστους ή και κανέναν από το κοπάδι τους. Παρακάτω θα ασχοληθούμε με τα προσφιλέστερα μέρη που συχνάζουν, αλλά και με μερικούς τρόπους προσέγγισης και σύλληψής τους
Ένα σημείο που φωνάζει από μόνο του για την ύπαρξη σαργών είναι οι πλάκες που σχηματίζουν κενά στο εσωτερικό τους και που μπορούν να μας προσφέρουν το καταπληκτικό θέαμα μεγάλων συγκεντρώσεων. Όταν η πλάκα δεν είναι μεγάλης διαμέτρου καλό θα ήταν να ανακαλύψουμε τις πιθανές εξόδους και να προσπαθήσουμε να χτυπήσουμε κάποια κομμάτια ερευνώντας κάθε φορά και διαφορετική έξοδο. Στην περίπτωση που η πλάκα είναι τεράστιου μεγέθους τα πράγματα είναι αρκετά δύσκολα, επειδή μπορούν να τραβηχτούν σε σημεία που δεν τα φτάνει η βέργα μας αλλά και επειδή οι πλάκες αυτές συνήθως έχουν πολλές εξόδους διαφυγής. 
Υπάρχουν βέβαια και οι γνήσιοι σαργότοποι που είναι συνήθως πορώδη βράχια που θυμίζουν ηφαιστειακό υλικό, με πολλούς διαδρόμους επικοινωνίας και με ένα ευρύχωρο θάλαμο συγκέντρωσης ο οποίος είναι στο σκοτεινότερο σημείο της συστάδας αυτής και πολλές φορές δεν γίνεται να εντοπιστεί από τους κυνηγούς αφού η πρόσβαση είναι αδύνατη.

Τις φωλιές αυτές τις ανακαλύπτουμε είτε τυχαία, είτε τις προδίδουν ένας ή περισσότεροι σαργοί που τρυπώνουν σε αυτές ενοχλημένοι από την παρουσία μας.
Η καλύτερη τακτική που μπορούμε να ακολουθήσουμε τώρα είναι να πλησιάσουμε εξαιρετικά αθόρυβα προς το σημείο εισόδου των σαργών, αφού πρώτα τους δώσουμε λίγα λεπτά για να ηρεμήσουν.
Στη συνέχεια επιλέγουμε ένα σημείο στην ευθεία της φωλιάς όπου η απόσταση της εισόδου και της ακίδας της βέργας μας θα είναι πάνω από ένα μέτρο και εκεί καρτερεύουμε για κάποια δευτερόλεπτα πανέτοιμοι για βολή με την εμφάνιση των πιο αξιόλογων κομματιών του κοπαδιού.

Αν δεν έχουμε κάνει θορύβους, αυτό δεν θα αργήσει να γίνει φανερώνοντας τους σαργούς να παρελαύνουν μπροστά στα μάτια μας φτάνοντας στην είσοδο ένας-ένας και παραχωρώντας τη θέση του στον επόμενο. Αν δε βρίσκουμε το μέγεθος των πρωτοεμφανιζόμενων σαργών ικανοποιητικό περιμένουμε ακόμα λίγο για να εμφανιστούν τα μεγαλύτερα μέλη του κοπαδιού. Η βολή είναι απαραίτητο γίνει ταχύτατα και καλύτερα να είναι από το κεφάλι προς την ουρά, ακινητοποιώντας έτσι το ψάρι και αποφεύγοντας την μετάδοση των σπασμών του στα υπόλοιπα. Η ίδια κίνηση θα επαναληφθεί για όσες φορές βλέπουμε ότι τα ψάρια εμφανίζονται και μάλλον δεν θα είναι πάνω από 2-3 αφού τα σπαρταρίσματα και οι δικοί μας θόρυβοι θα τα πονηρέψουν.

Όταν σταματήσει η κίνηση στην είσοδο ή θα πρέπει να συνεχίσουμε το ψάρεμα μας αλλού και να επανέλθουμε αργότερα χρησιμοποιώντας την ίδια τεχνική, ή να πάρουμε στο χέρι ένα κοντό όπλο και να πλησιάσουμε στη φωλιά προσπαθώντας να εντοπίσουμε πρώτα τους σαργούς χωρίς να ανάψουν το φακό όσοι τον χρησιμοποιούν,ο οποίος θα τους τρομοκρατήσει ακόμα περισσότερο. Το καθαρό ασημένιο χρώμα τους είναι ικανό ακόμα και στα υποφωτισμένα σημεία να τους φανερώσει. Στην περίπτωση όπου ο θάλαμος που συγκεντρώνονται είναι τυφλός, δηλαδή χωρίς άλλες εξόδους, οι σαργοί είναι ευάλωτοι και θα μπορούσαμε να τους πάρουμε σχεδόν όλους. Καλό θα ήταν να μην το κάνουμε γιατί έτσι θα χάσουμε μία ανεξάντλητη πηγή σαργών όπου κάθε φορά θα μπορούμε να παίρνουμε τρία-τέσσερα κομμάτια, ενώ αν τα αποδεκατίσουμε το θαλάμι θα αργήσει πολύ να ξαναγεμίσει, αν δεν εγκαταλειφθεί οριστικά.

Κατά τις περιόδους μετανάστευσης, αν είμαστε τυχεροί, θα δούμε μεγαλειώδεις στρατιές σαργών να κολυμπούν στα μεσόνερα αναζητώντας νέο τόπο εγκατάστασης. Πέρα όμως από το υπέροχο θέαμα που προσφέρει μία μεγάλη στρατιά σαργών 100 και περισσότερων κομματιών, δεν είναι βέβαιο ότι θα κάνουμε και μια εξαιρετική ψαριά, αφού οι σαργοί ανήκουν στην κατηγορία των πολύ επιφυλακτικών ψαριών που φροντίζουν να κρατούν σε απόσταση οτιδήποτε άγνωστο. Η κατά μέτωπο ήρεμη βουτιά σε αυτές τις περιπτώσεις θα μας δώσει ένα-δύο κομμάτια από τα άκρα του κοπαδιού δίνοντας όμως την ευκαιρία στα υπόλοιπα μέλη να εξαφανιστούν στα ανοιχτά. Μία παλαιότερη τακτική που ίσως απέδιδε μεγαλύτερο αριθμό σαργών ήταν η πρόκληση θορύβου εκ μέρους του ψαροκυνηγού χτυπώντας τα πέδιλά με δύναμη στην επιφάνεια, δημιουργώντας έτσι πανικό στο κοπάδι. Σε αυτή την περίπτωση θα δούμε τους σαργούς να αποσπώνται από τον πυρήνα τους δείχνοντας αδυναμία κοινής αντίδρασης. 
Αρκετά από τα ψάρια θα χαθούν από το οπτικό μας πεδίο, αλλά ένας ικανός αριθμός θα βραχώσει κάτω από τα πόδια μας.. Το καρτέρι εδώ δεν ενδείκνυται γιατί τα ψάρια μετά το σοκ που ήδη έχουν περάσει, δεν έχουν καμία διάθεση να δουν και από κοντά αυτό που το προκάλεσε. Αν και προσωπικά έχω δοκιμάσει αυτή τη μέθοδο κατά το παρελθόν, την εγκατέλειψα σύντομα και οριστικά, αφού χτίζοντας την ηθική μου υποβρύχια οντότητα αποφάσισα πως η μέθοδος αυτή είναι αθέμιτη αφενός και αφετέρου θυμίζει τους παλιούς «κλαμπανάδες» ψαράδες που χτυπούσαν τα ξύλα στην επιφάνεια της θάλασσας και οδηγούσαν τα κατατρομαγμένα ψάρια προς τα δίχτυα τους.

Σε απογευματινά ψαρέματα λίγο πριν σουρουπώσει, θα βρούμε μεγάλους σαργούς να παραμένουν ακίνητοι στο βυθό, με κολλημένο το πλευρό τους σε βράχια ή ακόμα και σε εντελώς ακάλυπτες επιφάνειες, παραλλάζοντας το ασημένιο τους χρώμα με ένα άλλο πιο άτονο.Πιθανολογώ πως πιάνουν πόστα για τον βραδινό τους ύπνο. Η στάση τους αυτή τους βοηθάει πραγματικά να μην γίνονται εύκολα αντιληπτοί από ένα κακό παρατηρητή του βυθού, αλλά αποτελούν ένα εύκολο ακίνητο στόχο για όποιον τους δει και έτσι επιτρέπουν μια πολύ άνετη βολή. 
Εδώ θα ήθελα να εξαιρέσω τους πολύ μεγάλους σαργούς -πάνω από κιλό -, οι οποίοι αποφασίζουν πολλές φορές να ξεκολλήσουν από τον βυθό και απομακρυνθούν με μεγάλη ταχύτητα σε ασφαλέστερα νερά. Πολύ καλές ψαριές με σαργούς τέτοιας συμπεριφοράς έγιναν στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης τον Αύγουστο του ΄98, όπως και στη. Κιτριανή της Σίφνου την ίδια εποχή.
Μία άλλη περίπτωση είναι όταν βρεθούμε επάνω από ένα σαργό σε βάθη γύρω στα δέκα μέτρα ή και περισσότερο που δεν μας είχε αντιληφθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή, επειδή πιθανόν έτρωγε ή ήταν προσηλωμένο το βλέμμα του σε άλλη κατεύθυνση. Είναι πολύ πιθανό να αποτελέσει ένα πανεύκολο θήραμα το οποίο μπορεί να παραμείνει ακινητοποιημένο στο βυθό με τη μούρη προς το βυθό σε μια απέλπιδα προσπάθεια να μην τον αντιληφθούμε. 
Αυτό συμβαίνει σε ψάρια που ίσως δεν έχουν έλθει πάλι σε επαφή με τον άνθρωπο με αποτέλεσμα να μη γνωρίζουν την ταχύτητα που διαθέτει στο νερό. Έτσι αισθάνονται πολιορκημένα θεωρώντας κάθε προσπάθεια απόδρασης εντελώς μάταιη.

Κάποτε οι σαργοί αμέσως μόλις αντίκριζαν τον ψαροκυνηγό συνήθιζαν να τρυπώνουν στους πλησιέστερους βράχους κι έτσι αποτελούσαν εύκολα θηράματα. Σήμερα το σκηνικό έχει αλλάξει. Τα ψάρια αυτά έχουν γίνει πολύ επιφυλακτικά στην επαφή τους με τον άνθρωπο, ο οποίος με τη σειρά του έπρεπε να ανακαλύψει νέους τρόπους προσέγγισης των ψαριών αυτών πέρα από το καρτέρι που δεν ταιριάζει με την ψυχοσύνθεση όλων μας. 
Μία δοκιμασμένη και αποτελεσματική μέθοδος όταν αντικρίζουμε ένα ή περισσότερους σαργούς να περιφέρονται τριγύρω μας είναι να σταματάμε την κάθε μας κίνηση, αφήνοντας το σώμα μας εντελώς ακίνητο στην επιφάνεια με το όπλο κολλημένο επάνω μας, έχοντας φροντίσει ο αναπνευστήρας μας να είναι αδειανός από νερά προκειμένου να αποφύγουμε το θορυβώδες γουργουρητό που δημιουργείται όταν αναπνέουμε. Το μόνο που θα κινείται θα είναι τα μάτια μας που θα πρέπει να παρακολουθούν συνεχώς τους σαργούς.

Πρέπει να επισημανθεί ότι στη μέθοδο αυτή, η υπομονή για κάποια λεπτά της ώρας είναι απαραίτητη, αλλά μπορεί να αποδειχτεί ότι τελικά άξιζε τον κόπο. Τα ψάρια μόλις καταλάβουν πως το ακίνητο σώμα που βρίσκεται κοντά τους είναι μάλλον κάτι το άψυχο που έχει παρασυρθεί από τα ρεύματα και επομένως ακίνδυνο. Πολλές φορές έχουν την τάση να απομακρύνονται κάποια μέτρα από εμάς και να επιστρέφουν αμέσως, πλησιάζοντάς μας σε κάθε επιστροφή όλο και περισσότερο.

Εδώ θα πρέπει να δείξουμε κάποια αυτοσυγκράτηση και να μην προσπαθήσουμε να κάνουμε βολή όταν κάποιος σαργός μας έχει πλησιάσει αρκετά, αφού είναι σίγουρο πως αν η φωλιά τους είναι εκεί κοντά σε λίγο θα αρχίσουν να τρυπώνουν, κρατώντας κάποια μικρή επιφύλαξη για το δήθεν ακίνδυνο σώμα. Είναι πολύ πιθανό η είσοδός τους αυτή να μας αποκαλύψει ολόκληρη αποικία σαργών και να κάνουμε μια καλή ψαριά. Μόνο στην περίπτωση που η διαμόρφωση του βυθού δεν είναι τέτοια που να μπορεί να κρύψει τα ψάρια, θα επιχειρήσουμε βολή σε κάποιο πλησίασμα, αφού θα έχουμε φροντίσει να κρατάμε το όπλο μας στην ευθεία της πορείας του ψαριού.

Τελειώνοντας θα ήθελα να αναφερθώ στην περιφερική όραση του σαργού. Τα μάτια του είναι σε τέτοια θέση που του επιτρέπουν τη κατόπτευση ενός πεδίου της τάξης των 60-65 μοιρών περίπου όταν αυτοί βρίσκονται κοντά στο βυθό. Αυτό σημαίνει ότι αν βρεθούμε από πάνω του μάλλον δε θα μας δει. Διαθέτει όμως το χάρισμα της πλευρικής γραμμής και της ακοής δια των οποίων αντιλαμβάνεται την παραμικρή μετατόπιση νερού, τον παραμικρό θόρυβο ή απροσεξία εκ μέρους μας. Έχοντας υπόψη αυτά τα ατού του σαργού, κυνηγήστε τον εκείνες τις ημέρες που το κύμα σκάει στα βράχια σε ρηχά νερά, εφαρμόζοντας την τεχνική του συρσίματος στο βυθό και εκμεταλλευόμενοι το ότι οι θόρυβοι και οι μετατοπίσεις νερού που προκαλούνται εξαιτίας μας είναι πολύ μικρότεροι από αυτούς ενός έντονου κυματισμού.

Το ψάρεμα του σαργού, Συνήθειες, Χαρακτηριστικά, Συμπεριφορά, με Rock Fishing, Surf Fishing

Συναντάται σχεδόν παντού. Ανήκει στην οικογένεια των "σπαριδών" και η αξία του δικαιούται μια πιο εκτενή αναφορά, ώστε να ερευνήσουμε πιο βαθιά τα μυστικά του. 
Ο σαργός είναι πολύ σημαντικός σε όλα τα είδη ψαρέματος, πατωτό, surf fishing, surf casting και rock fishing. Η σπουδαιότητά του έγκειται στα εξής χαρακτηριστικά: είναι μαχητικός, όμορφος, νόστιμος και ευμεγέθης. Αποτελεί το αγαπημένο ψάρι των ψαράδων, οι οποίοι ακόμα και με δυο ή τρία κομμάτια μόνο του μισού κιλού θα ήταν πολύ ικανοποιημένοι.

Τα είδη του σαργού
Ο σαργός (Diplodus Vulgaris), ο σουβλομύτης (Puntazzo Puntazzo), και ο φαραώ (Diplodus Cervinus). Ο καθένας διαθέτει ξεχωριστά και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: ψηλή μύτη, το μπαντάρισμα του βασιλιά των ξερών και ο γίγαντας φαραώ. Όμως, εκείνος που μας ικανοποιεί καλύτερα σχεδόν σε όλα τα ψαρέματά μας είναι ο Diplodus Sargus, γνωστός ως κανονικός σαργός. Το είδος ζει πάντα σε κοπάδια και κρύβεται σε βαθιές τρύπες. Μάλιστα έχουμε διαπιστώσει ότι, πολλές φορές, κοντά στην ακτή ζουν κοπάδια με λίγα άτομα, 4-6 το πολύ. Επαλήθευση των παραπάνω αποτελεί το γεγονός ότι όσο πιο μεγάλος είναι ο σαργός τόσο μικρότερο είναι το κοπάδι με το οποίο ζει. Βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις.

Συνήθειες-Συμπεριφορά
Ακριβώς μετά την γέννηση των αυγών που γίνεται στα ρηχά νερά, οι σαργοί συγκεντρώνονται σε πολύ μεγάλα κοπάδια για άμυνα και για μια φυσιολογική φάση ανάπτυξης. Η παθητική άμυνα ενός μεγάλου κοπαδιού (αποτελούμενο έστω και από λίγα άτομα) είναι τεράστια όταν ένα αρπακτικό πλησιάζει. Με την ανάπτυξη του κοπαδιού, αυξάνεται αναλογικά και ο χώρος που τα άτομα μοιράζονται μεταξύ τους, χωρίς όμως να χάνεται το κοπάδι. Σε αυτήν την φάση, το φυσικό περιβάλλον αποτελούμενο από άμμο και φυκιάδες μεταφέρεται σε πιο βαθιά νερά (μόνο κατά τη διάρκεια της ημέρας), με ιδιαίτερη προτίμηση στους βραχώδεις βυθούς. Εκεί ο σαργός "γίνεται αυτό που είναι" και σε μικρά κοπάδια τρώει τους μικρούς οργανισμούς που βρίσκονται κολλημένοι στα βράχια, ενώ την νύχτα επιστρέφει στην άμμο. Μόλις φτάσει τα 350-400 γραμμάρια, αρχίζει να συμπεριφέρεται όπως ένας "μεγάλος", που τον Ιούλιο και τον Αύγουστο τριγυρίζει στα νερά με βάθος από 10 έως 30 μέτρα. Τότε είναι που το ψάρι αποκτά τις οριστικές συνήθειες του. Μπαίνει για πρώτη φορά στην τρύπα που μοιράζεται με άλλα άτομα, μένει σε αυτή τη γειτονιά κατά η διάρκεια της ημέρας, ενώ βγαίνει και απομακρύνεται για την τροφή ειδικά κατά τη διάρκεια της νύχτας. Έτσι μαθαίνει να ξεχωρίζει και να αναγνωρίζει τους τόπους τροφής με βάση τα θαλασσινά φαινόμενα, να εκμεταλλεύεται τα ρεύματα και να αναζητά τις καλοκαιρινές και τις χειμερινές φωλιές. Πράγματι, τα κοπάδια πλησιάζουν προς την ακτή εντοπίζοντας καινούριες φωλιές όχι τόσο μακρινές από το νυχτερινό τόπο τροφής. Εξάλλου, η τροφή μπορεί να βρεθεί εύκολα στις αμμώδεις παραλίες που χτυπιούνται από τα κύματα στα διαβρωμένα βράχια ή στους μεικτούς βυθούς. Σε μια από αυτές τις περιπτώσεις ο σαργός κάνει την πρώτη γνωριμία του με τους ψαράδες και μάλιστα με τους ψαροντουφεκάδες, οι οποίοι επιχειρούν να αδειάζουν όλο το "περιεχόμενο" που υπάρχει μέσα στις φωλιές, αποτελούμενο πολλές φορές από πολλά άτομα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα ψάρια να γίνονται πιο πονηρά και να αρχίζουν να ψάχνουν άλλες φωλιές σε πιο βαθιά νερά, εγκαταλείποντας τις παλιές για άλλες καλύτερα κρυμμένες και ...; με δεύτερη έξοδο. Έτσι η ζωή γίνεται πολύ δύσκολη και για τους σαργούς και για τους ψαράδες κάθε είδους. Φυσικά αυτό δεν θ συνέβαινε αν οι "κύριοι με τη μάσκα" δεν ήταν τόσο άπληστοι και άφηναν τουλάχιστον το 30% των ατόμων να ζήσει και να μεγαλώσει. Εξάλλου, αυτός είναι ο λόγος που καθημερινά εφευρίσκονται καινούρια "συστήματα", για να μπορούμε να κερδίζουμε την εμπιστοσύνη τους. Παράλληλα όμως και ο σαργός γίνεται πιο έξυπνος και για αυτό συνεχώς χρειαζόμαστε παράμαλλα πιο ψιλά, αγκίστρια πιο μικρά και ελαφριά, τρόπος αναζήτησης πιο αποδοτικούς, κλίμακα καιρικών συνθηκών πιο περιορισμένη και δολώματα πιο επιλεκτικά. Άρα δεν ερήμωσαν οι ακτές από τα ψάρια, υπάρχουν , μόνο που τελευταία ... έμαθαν να γράφουν και να διαβάζουν!

Χαρακτηριστικά

Ο σαργός έχει σχήμα οβάλ, πεπλατυσμένο και όχι πολύ μακρύ, με ουρά αναλογικά μικρή, πλαϊνά πτερύγια αρκετά μακριά, μικρό στόμα με αιχμηρούς κοπτήρες. Από το σωματικό προφίλ του προκύπτουν τα εξής στοιχεία: ταχύτατος, ικανός να βρίσκει την τροφή του σε δυνατά ρεύματα, δυνατός, (με οπτικό πεδίο ορατότητας 360Ϊ) και λόγο των δοντιών του μπορεί να σχίσει, να κόψει, να τρίψει και να μασήσει τα πάντα. Άρα τα δολώματα που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε είναι πολλά και διαφορετικά και θα τα διαλέξουμε με βάση το ψάρεμα που θα κάνουμε ανάλογα με τη σεζόν: αμερικάνικο, τριχιά, φωσφορούχο, μονοδόλι και σχεδόν όλα τα υπόλοιπα σκωληκοειδή, μύδια, μικρά καβούρια, πορφύρες, γυαλιστερές, σωλήνα και άλλα δίθυρα, πάγουροι και φιλέτα κέφαλου και σαρδέλα, σουπιά και καλαμάρι κτλ. Φυσικά, πρέπει να υπολογίσουμε την οσφρητική ικανότητα του σαργού, την οποία, σε κάποιες περιπτώσεις, χρησιμοποιεί εξαιρετικά ως τρόπος αναζήτησης. Ένα παράδειγμα έχουμε το χειμώνα μέσα στα κύματα, στην άμμο, στους μεικτούς βυθούς, όπου τ α λαδερά ίχνη που αφήνουν τα δολώματα που αναφέραμε λίγο πριν γίνονται πολύ συχνά πιο αποτελεσματικά από άλλα δολώματα αποδοτικά σε νερά πιο ήρεμα και με καλύτερη ορατότητα. Για αυτόν το λόγο απαιτείτε μια καλή γνώση των συνήθειων τους και των ψαρότοπων που προτιμούν.

Το ψάρεμα του σαργού, πατωτό

Αυτό το ψάρεμα πραγματοποιείται από την άνοιξη μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού σε μεικτούς βυθούς, σε ποσειδώνια ή στις άκρες των περιοχών με βράχια, το χάραμα, το σούρουπο ή ακόμα καλύτερα κατά τη διάρκεια της νύχτας. Σε αυτήν η περίπτωση δεν χρειάζεται ταραγμένη θάλασσα, αρκεί μια διακριτική κίνηση των κυμάτων (αντιμάμαλο), ιδιαίτερα τις μέρες που δεν υπάρχει φεγγάρι. Στα εργαλεία δεν ζητάμε δύναμη ή ειδικές βαλλιστικές ικανότητες, εφόσον είναι ένα ψάρεμα στοχευόμενο και, ούτως ή άλλως, δεν χρειάζονται μακριά πετάγματα. Άρα, δυο ευαίσθητα καλάμια τηλεσκοπικά light & thin από 3,60 έως 4,20 μέτρα με range πετάγματος 30-80 γραμμαρίων είναι ο, τι πρέπει. Σε αυτά καλό είναι να ζευγαρώσουμε μηχανάκια σταθερού τύμπανου, γρήγορα και να παίρνουν 250 μέτρα πετονιά του 0,25. Τα παράμαλλα θα τα ετοιμάσουμε σε σχέση με το βυθό (ομαλός ή ανώμαλος), τότε θα διαλέξουμε αν πρέπει να είναι μακριά, όπως τα Long Arm ή Tandem ή κοντά τύπου Pater Noster, Short κτλ. Το μέγεθος των αγκιστριών, φυσικά, θα έχει σχέση με το δόλωμα και τη διάμετρος των πετονιών των παράμαλλων, που θα είναι περίπου 0,20-0,22 (εξαρτάται από την αντοχή της, η θραύση). Το ΝΪ 6 για αυτές τις περιπτώσεις είναι το κατάλληλο, αφού σπάνια ένα ψάρι κόβει μια ψιλή μισινέζα, η οποία πηγαίνει ανάμεσα στα δόντια του, κάτι που δεν συμβαίνει με χοντρές διαμέτρους.

Στην περίπτωση μιας παραλίας με καθαρό και ομαλό βυθό, τις καλύτερες αποδόσεις θα τις έχουμε χρησιμοποιώντας μακριά και κινητά παράμαλλα, τα οποία είναι καλύτερα να είναι συρόμενα, για να εξασφαλίσουμε "αληθινή" κίνηση και κάρφωμα χωρίς "εμπόδια", υιοθετώντας την τακτική να αφήνουμε λίγο λάσκα και όχι να έχουμε εντελώς τεντωμένη την πετονιά. Όσον αφορά τη διάμετρο των παράμαλλων, είναι απαραίτητο να υπολογίσουμε με ποια δύναμη ρευμάτων και κυμάτων θα δουλέψει, επιλέγοντας έτσι το σωστό συνδυασμό μεταξύ τους, χωρίς όμως να κατεβαίνουμε κάτω του 0,20-0,22 που είχαμε αναφέρει πιο πριν. Ο σαργός, όπως και όλα τα ψάρια, γενικά, όταν πιαστούν στα ελαφριά εργαλεία, είναι αξιέπαινος ανταγωνιστής και πρέπει οπωσδήποτε να πολεμήσουμε, να τον αφήσουμε να κουραστεί χωρίς όμως να του δίνουμε πολύ λάσκα και να μας κάνει ο, τι θέλει εκείνος.

Surfcasting

Στο πραγματικό surfcasting (εκτός από τις συνθήκες που είναι παρόμοιες με το surf fishing), ο σαργός έχει μια παρουσία σταθερή αλλά αριθμητικά όχι σημαντική. Η αιτία βρίσκεται σε μια φυσική αυτοεπιλογή των ψαριών: γενικά είναι πολύ πιο μεγάλοι σε μέγεθος αλλά πιο λίγοι σε αριθμό - λόγο των πολύ δυνατών ρευμάτων που χαρακτηρίζουν αυτό το άθλημα - και ξέρουμε πως κάποια ωραία κομμάτια πάνω από κιλό, γεμίζουν συχνά τον κουβά των surfcaster. Όσον αφορά τον εξοπλισμό, με τα κατανεμώμενα καλάμια (RIP) θα έχουμε και καλύτερη απόδοση της σχέσης βάρους - δύναμης και απεριόριστες βαλλιστικές δυνατότητες και εξαιρετικές ικανότητες ειδοποίησης των τσιμπημάτων, έστω και αν αυτά είναι πολύ ψιλά. Στα καλάμια αυτά μπορούμε να συνδυάζουμε άνετα τα ροτάντε των 12 λιμπρών ή των 15 λιμπρών (που είναι τα προτεινόμενα) ή ανώτερα α χρειαστεί. Το surfcasting στον εξοπλισμό του διαθέτει πολλά και διαφορετικά ειδικά παράμαλλα, για την αντιμετώπιση των σαργών: το Pater Noster και τα διαφορετικά Short είναι τα πιο χρησιμοποιημένα, ενώ σχετικά με τους διαμέτρους κυμαίνονται από το 0,30 έως το 0,40
Φυσικά, μέσα στα κύματα εμφανίζεται η σημασία των λαδερών ιχνών που αφήνουν τα δολώματα όπως οι σαρδέλες, αλλά και οι σωλήνες, οι πορφύρες, τα μισά καβούρια και τα μονοδόλια. Είναι γνωστό ότι με τα κύματα η πετονιά μας είναι συνεχώς "βασανισμένη" μαζί με τη μύτη του καλαμιού, που σε τέτοιες περιπτώσεις σχεδόν δεν καταλαβαίνει το τσίμπημα. Αυτή είναι μια κατάσταση ιδιαίτερα αρνητική, γιατί δεν θα μάθουμε ποτέ αν εν τω μεταξύ τα ψάρια έχουν τσιμπήσει, αν είναι ακόμα καρφωμένα, αν ναι, από πόση ώρα, αν το δόλωμα είναι ακόμα στη θέση του κτλ. Ο surfcaster πρέπει, λοιπό, να εκπαιδεύει το μάτι στα διαφορετικά κουνήματα της μύτης του καλαμιού, απομνημονεύοντας τα, ώστε να είναι έτοιμος για κάθε περίπτωση, ειδικά με το σαργό. Σε βαθιές παραλίες δεν το βλέπουμε ποτέ σε απαγορευμένες αποστάσεις από την ακρογιαλιά, όντως βρίσκεται μεταξύ των 30 και 70-80 μέτρων, πηγαίνοντας ζικ ζακ πάντα κόντρα στα ρεύματα. Λοιπόν, είναι απαραίτητο να παρατηρούμε και να κατανοούμε ατές τις διαδρομές, είναι μέρος της φιλοσοφίας για την παρακολούθηση.

Rock Fishing
Στο rock fishing υπάρχει κάποια διαφορά μόνο στο μήκος των καλαμιών, αυτό όμως εξαρτάται από τη μορφολογία του ψαρότοπου. Άλλη μια ιδιαιτερότητα - πέρα απότα παράμαλλα που είναι τα ίδια με αυτά του surfcasting - είναι ότι εδώ θα χρησιμοποιήσουμε το μολύβι "παραμελώ", δηλαδή στην περίπτωση που αυτό θα πιαστεί στο βυθό ακόμα και με το ψάρι και δίνοντας λίγη δύναμη στο τράβηγμα της πετονιάς, δεμένο με λίγη ψιλή πετονιά το βαρίδι θα χαθεί. Οι καλύτερες ώρες για το ψάρεμα του σαργού είναι αυτές από το σούρουπο έως το χάραμα και σποραδικά κατά τη διάρκεια της ημέρας, όταν η θάλασσα είναι πολύ φουρτουνιασμένη. Στο rock fishing δεν χρειάζονται μακριά πετάγματα αλλά ένα καλό RIP (το κατανεμώμενο καλάμι), που ξέρουμε ότι είναι ευαίσθητο και έχει δύναμη μαζέματος - είναι απολύτως αποτελεσματικό. Σε αυτό θα βάλουμε ένα γρήγορο και δυνατό μουλινέ με τυλιγμένη 0,35 - 0,40 πετονιά . Είναι λογικό ότι, για να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα, θα χρησιμοποιήσουμε τα παράμαλλα τύπου Pater Noster ή Short ανεστραμμένο. Αν τα ελατήρια που κρατούν τα αγκίστρια τα κάνουμε να λειτουργούν από τον πάτο καμιά πενηνταριά εκατοστά, ακόμα καλύτερα, εξάλλου σε αυτά μπορούμε να τα δολώσουμε κάλλιστα πορφύρες, μύδια, καβούρια ή φιλέτα σαρδέλας ή σουπιά ή καλαμάρι, ακόμα και πάνω σε ένα αποτελεσματικό Ciao Ciao. Σας αφήνω να φαντάζεστε το καταφανές τσίμπημα, ικανό να "βγάλει" το καλάμι από τη θέση του αν δεν είναι αρκετά ασφαλισμένο.

Surf Fishing

Ο "μικρός αδελφός" του surfcasting πραγματοποιείται την ίδια εποχή, με προτίμηση που το ψάρι ξεκουράζεται, ξεκινώντας από το Σεπτέμβριο μέχρι και το Δεκέμβριο ή ακόμα και τον Ιανουάριο, εκμεταλλευόμενοι ειδικά όχι τις μεγάλες και δυνατές θαλασσοταραχές αλλά και τις πιο εξασθενημένες. Προτιμούμε τα καλάμια light & thin και τα RIP με casting range έως 150 γραμμάρια, είναι το top. Όσον αφορά τους μηχανισμούς, μένουμε στους ίδιους με το πατωτό, με τη μόνη διαφορά ότι οι συγκεκριμένοι είναι λίγο πιο μεγάλοι και παίρνουν περίπου 250 μέτρα του 0,30. Επιπλέον μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και τα ροτάντε (multiplier) της τάξης των 12 λιμπρών.

 

Τα παράμαλλα θα διαφέρουν είτε στη διάμετρο της πετονιάς, που θα είναι πλέον 0,25 - 0,30, είτε στα αγκίστρια, που θα είναι ΝΪ4, αν μιλάμε για Aberdeen, ή ΝΪ2 αν μιλάμε για Beak, δολωμένα με πορφύρα, θαλασσινά σαλιγκάρια ή πάγουροι. Αν είναι αλήθεια ότι η καλύτερη επαφή με τη λεία γίνεται το βράδυ, είναι επίσης αλήθεια ότι πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τα καλύτερα δολώματα, υπολογίζοντας καλά τα πετάγματα και φτιάχνοντας τέλεια παράμαλλα. Εξάλλου στο surf fishing, πάνω από όλα υπάρχει η πιθανότητα συνάντησης με πυκνά και πολλαπλά κοπάδια σαργών. Αυτό πρέπει να το έχουμε πάντα στο μυαλό μας, ώστε να προετοιμαστούμε ψυχολογικά και να τακτοποιήσουμε όλα τα καλάμια μας στα σημεία που εμφανίστηκε το πρώτο "σήμα", υπολογίζοντας επίσης την διάρκεια ανάμεσα στο ένα τσίμπημα και το άλλο.